- De Vertraagde Tijd
- Tristan da Cunha
- The New Atlantis
- Data and Reality
- Richard Rorty
- Kritiek van de technische rede
- Rutger Hauer
- L'amant
- Ouder geworden
- De kracht van het woord
- Rutger Kopland
- Koen Vanmechelen
- Friso Kramer
- Geert Mul
- Rick de Leeuw
- Luvuyo Rani
- Amsterdam
- Tragédie
- LEAP
- Ik en Jij
- Rustpunten van de geest
- Management, Information and Power
- The Labyrinths of Information
- Aramis ou l'amour des techniques
- België
- Daan Roosegaarde
- Simone Leurs
- In Broken Images
- Neil Postman
- Leonardo da Vinci
- Peter Greenaway
- Bruno Latour
- Claudio Ciborra
Richard Rorty

De laatste tijd heb ik mij erg in Richard Rorty's sociaal pragmatisme verdiept omdat het een bijzonder licht werpt op de manier waarop we in informatiemanagement en in ICT de zogenaamd objectieve, voor eens en altijd vastliggende werkelijkheid in beschrijvingen willen vangen. Het is een uitnodiging tot geleidelijk opbouwen van werkelijkheidsbeelden, gedreven door hun nuttigheidswaarde op een gegeven ogenblik en in een bepaalde situatie.
Waarheid, stelt Rorty, is niet een overeenstemming met de werkelijkheid zoals die in zichzelf zou zijn, en evenmin de zekerheid die door de wetenschap wordt nagestreefd in de vorm van herhaalbaarheid. Waarheid is wat goed is, wat waarde heeft. Er zijn geen feiten, enkel interpretaties: zo zijn poëzie en wetenschap twee evenwaardige manieren om die interpretaties te genereren. We beschrijven de werkelijkheid niet zoals die is, maar zoals het ons uitkomt om aan een behoefte te voldoen. Taal is geen instrument om de werkelijkheid te beschrijven, maar om er in te leven.
Tot slot: "Het inzicht dat men niet ten koste van alles gelijk moet hebben, creëert een onvergelijkbare vrijheid"...
Waarheid, stelt Rorty, is niet een overeenstemming met de werkelijkheid zoals die in zichzelf zou zijn, en evenmin de zekerheid die door de wetenschap wordt nagestreefd in de vorm van herhaalbaarheid. Waarheid is wat goed is, wat waarde heeft. Er zijn geen feiten, enkel interpretaties: zo zijn poëzie en wetenschap twee evenwaardige manieren om die interpretaties te genereren. We beschrijven de werkelijkheid niet zoals die is, maar zoals het ons uitkomt om aan een behoefte te voldoen. Taal is geen instrument om de werkelijkheid te beschrijven, maar om er in te leven.
Tot slot: "Het inzicht dat men niet ten koste van alles gelijk moet hebben, creëert een onvergelijkbare vrijheid"...